Stel: je woont samen met je partner, zonder te trouwen of een geregistreerd partnerschap. Jullie hebben samen een huis gekocht en zijn dus allebei eigenaar. Als de relatie eindigt, blijkt dat één van jullie een groot deel van de gezamenlijke lening met eigen geld heeft afgelost. Die partner vindt dat het eerlijk is om dat bedrag (gedeeltelijk) terug te krijgen, omdat hij of zij meer heeft betaald dan het eigen aandeel.
De Hoge Raad heeft bepaald dat als samenwoners ongelijk bijdragen aan de financiering van een gezamenlijk bezit, er wordt gekeken naar het algemeen vermogensrecht. Op basis daarvan kan worden vastgesteld of iemand recht heeft op een vergoeding. In principe geldt: als er geen andere afspraken zijn gemaakt, zijn beide partners voor de helft verantwoordelijk voor de lening. Betaalt één van hen meer, dan kan hij dat terugvragen van de ander.
In deze zaak had X in 2004 vanuit zijn eigen spaargeld € 214.000 gebruikt om een gezamenlijke lening af te lossen. Daarmee betaalde hij meer dan zijn aandeel en kreeg hij volgens artikel 6:10 BW een vordering van €107.000 op zijn ex-partner Y. Y stelde echter dat deze vordering verjaard was. Volgens de wet verjaart een zogenoemde regresvordering na vijf jaar, vanaf het moment dat iemand weet dat hij schade heeft geleden en wie daarvoor aansprakelijk is. Omdat X niet kon aantonen dat er een andere afspraak was over het moment van terugbetaling, vond het Gerechtshof dat de verjaringstermijn al in 2004 was begonnen — en dus allang verstreken was.
X probeerde nog een beroep te doen op artikel 3:321 lid 1 sub a BW, dat de verjaringstermijn verlengt voor echtgenoten en geregistreerde partners. Maar omdat hij en zijn partner niet getrouwd waren, ging dat niet op. Voor samenwoners bestaat zo’n verlengingsregel niet. Ook een beroep op redelijkheid en billijkheid (artikel 6:2 BW) hielp niet. X kon niet aantonen dat het ooit de bedoeling was geweest dat hij het geld zou terugkrijgen. In hun latere samenlevingsovereenkomst stond daar bovendien niets over vastgelegd.
Deze uitspraak laat zien hoe belangrijk het is om als samenwoners duidelijke afspraken te maken, vooral als één van beiden meer geld inlegt bij de aankoop van een woning of de aflossing van een geldlening verbonden aan een woning. Zonder afspraken geldt de standaardregel: ieder betaalt de helft, en wie meer betaalt, loopt het risico dat hij dat geld nooit terugziet.